Azim sözü Azərbaycan dilində əsasən "üz tutmaq", "yola düşmək", "getmək" mənalarında işlənən bir köhnə, klassik üslub sözüdür. Müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda istifadə olunsa da, ədəbiyyatda, xüsusilə də tarixi və epik əsərlərdə rast gəlinir. Sözün kökü dərin tarixə gedib çıxır və səyahət, hədəfə doğru irəliləmə, bir məkana doğru yönəlmə kimi daha geniş məna çalarlarını özündə ehtiva edir.
Misal olaraq verilən cümlədə ("Culfa yolu ilə Təbrizdən keçib, Nəcəfül-Əşrəf şəhərinə azim olacaq") "azim olacaq" ifadəsi bir şəxsin Təbrizdən Culfa yolundan keçərək Nəcəfə səyahətə çıxacağını, Nəcəfə doğru yola düşəcəyini bildirir. Bu mənada "azim olmaq" sadəcə coğrafi bir yerə getmək deyil, həm də bir məqsədə, bir müqəddəs məkana doğru hərəkət etmək, ruhani bir səyahətə çıxmaq kimi də interpretasiya edilə bilər. Nəcəfül-Əşrəfin İmam Əlinin türbəsinə ev sahibliyi etməsi nəzərə alındıqda, bu cümlədəki "azim olmaq" ifadəsi daha çox dini bir səyahətə işarə edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "azim olmaq" ifadəsi müasir Azərbaycan dilinin standart üslubunda "getmək", "yola düşmək", "üz tutmaq" kimi daha sadə sinonimlərlə əvəz olunur. Ancaq bu sözün köhnə, klassik və dərin məna daşıyan bir ifadə olduğunu unutmaq olmaz. Ədəbi mətnlərdə istifadə edildikdə, dilə poetik bir əzəmət qatır və mətnə tarixi bir fon yaradır.