Bezik sifəti, əsasən, dərin bir bezginlik, yorulma və doyma hissi keçirən şəxs üçün işlənir. Sadəcə "bezmiş" deməkdən daha çox məna ehtiva edir. "Bezmiş" sözü daha çox müvəqqəti bir halı ifadə edərkən, "bezik" daha dərin, davamlı və bəzən də ümidsiz bir halın ifadəsidir. Bu, həm fiziki, həm də mənəvi yorulmanı, bir işdən, vəziyyətdən, hətta həyatdan usanmanı əks etdirir. Təkcə yorğunluq deyil, həm də bunun nəticəsi olaraq hər şeyə qarşı laqeydlik və apatiya hissini də özündə birləşdirir.
Sözün kökünə nəzər salsaq, "bez" felindən törədiyini görərik. Ancaq "bezmiş"dən fərqli olaraq, "bezik" daha çox bir vəziyyətin təsviri olaraq işlənir. Bu, yalnız bir işdən bezməkdən deyil, ümumi bir həyat tərzinə qarşı meydana çıxan dərin bir ruh düşkünlüyünü ifadə edə bilər. Həyatın gedişatından, hər şeydən cana doymuş, təngə gəlmiş, ümidini itirmiş bir insanı təsvir etmək üçün idealdır. Belə bir insanın hərəkətləri sönükləşmiş, maraqları azalmış, həyat enerjisi tükənmiş olur.
Maraqlı bir məqam da odur ki, "bezik" sözü daha çox qeyri-rəsmi, ağıl-ağıl danışıq dilində işlənir və ədəbi dildə o qədər də tez-tez rast gəlinmir. Bu, onun daha çox xalq dilinə məxsus olduğunu və insanın daxili hisslərini daha canlı şəkildə ifadə etməyə imkan verdiyini göstərir. "Cana doymuş", "təngə gəlmiş", "usanmış" kimi sinonimləri olsa da, "bezik" sözünün özünəməxsus bir emosional yükü və ifadə qüvvəsi vardır.