Bezmək (f.): Bu söz, insanın bir şeydən, vəziyyətdən və ya şəxsdən yorulması, təngə gəlməsi, artıq dözmək gücünün qalmadığını bildirmək üçün işlənir. Sadəcə "usanmaq"dan daha geniş bir məna kəsb edərək, fiziki və ya mənəvi tükənmə hissinin də ifadəsini ehtiva edir. Bezmişlik, dərin bir bezginlik, hətta ümidsizliyə qədər gedə bilər.
Bezmişlik hissi, monotonluq, təkrarlanan fəaliyyətlər, çətinliklər, və ya davamlı narahatlıqlar nəticəsində meydana çıxa bilər. Bu hissin şiddəti, insanın şəxsiyyətinə, dözümlülüyünə və vəziyyətin xarakterinə görə dəyişir. Bəzən bir müvəqqəti hal olaraq özünü göstərərkən, bəzən də daha ciddi bir psixoloji vəziyyətin əlaməti ola bilər.
Lüğətdə göstərilən sinonimləri ("usanmaq", "bezikmək", "təngə gəlmək", "cana gəlmək", "bezar olmaq", "bıqmaq") bezməyin müxtəlif dərəcələrini və ifadə formalarını əks etdirir. "Usanmaq" daha yüngül bir bezginliyi, "cana gəlmək" isə daha qəzəbli və əsəbiliyi əhatə edir. "Bezar olmaq" isə daha çox bir şeydən narahat olmağı ifadə edir. Bu sözlərin hamısı birlikdə bezməyin kompleks və çoxcəhətli təbiətini göstərir.
Nəzərə alınmalıdır ki, ədəbiyyatda "bezmək" sözü daha da obrazlı mənalarda işlənə bilər. Misal üçün, verilən şeir parçasında ("Canı tərk eylədim, bezdim cahandan; Səni bildim ki, can ilə cahansan") şair dünyadan bezməsini, yalnız sevdiyi şəxsdə məna tapmasını ifadə etmək üçün bu sözü istifadə edib. Burada bezmək, sadəcə yorulmaqdan daha çox, məna axtarışını və ümidsizliyi ifadə edir.