Bənd (fars. بند) sözü Azərbaycan dilində əsasən "aşiq", "vurğun", "məftun" mənalarında işlənir. Sadəcə "aşiq olmaq" deyərkən istifadə edilən bir söz deyil, daha çox duyğuların güclülüyünü, tamamilə sərxoş edən, özündən çıxaran bir sevgi halını ifadə edir. Bu, sadəcə bir maraq və ya xoşlamaqdan xeyli dərin və intensiv bir duyğudur; sevgilinin düşüncələrini, həyatını tamamilə ələ keçirən, onun hər anını özünə bağlayan bir hissidir.
“Oğlan qıza bənddir” ifadəsi oğlanın qıza dəli kimi aşiq olduğunu, onun düşüncələrindən, hərəkətlərindən tamamilə asılı olduğunu göstərir. Bu asılılıq o qədər güclüdür ki, oğlan öz iradəsini itirmiş, qızın əsarətinə düşmüş kimi təsvir edilir. Bu mənada "bənd" sözü, bir zəncirin bəndi kimi, sevgilinin insanı əsarətə salan, onun hərəkət azadlığını məhdudlaşdıran, həyatının bütün sahələrini ələ keçirən güclü bir hissi simvolizə edir.
"Bənd olmaq" ifadəsi isə bu intensiv və güclü sevgi vəziyyətinə düşməyi bildirir. Bu, sadəcə bir qarşılıqlı xoşlama deyil, dərin, hətta ağrılı ola biləcək bir duyğu təcrübəsidir. İnsan özünü tamamilə sevdiyi şəxsə həsr edir, onun üçün hər şeyi etməyə hazırdır. Bu mənada "bənd olmaq" ifadəsi eyni zamanda, sevgi qarşısında acizliyi və təslimliyi də ifadə edir.
Ümumilikdə, "bənd" sözü Azərbaycan dilinə fars dilindən keçmiş olsa da, dilə özünəməxsus bir əzəmət və duyğusal dərinlik qatır. Bu söz, sadəcə "aşiq olmaq"ın alternativ bir ifadəsi deyil, bu duyğunun gücünü, intensivliyini və təsirini daha dolğun şəkildə ifadə etmək üçün xüsusi seçilmiş, poetik bir ifadədir.