Bəşarət (ər. بشائر - bəşairin təkiki) sözü müasir Azərbaycan dilində "xoş xəbər", "müjdə", "gözəl xəbər" mənalarında işlənir. Lakin bu sadə təriflər onun zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Bəşarət sadəcə bir məlumat deyil, həm də ümid, sevinc və təsəlli hisslərini özündə cəmləşdirən bir anlayışdır. Gələcək haqqında verilən xoş xəbər, bir yaxşılığın, xoş hadisənin, istənilən arzunun reallaşmasının müjdəsi kimi də başa düşülə bilər. Bu mənada bəşarət, təkcə məlumat verməklə kifayətlənməz, həm də ruhi bir təsir, bir ümid şüasıdır.
Klassik ədəbiyyatımızda bəşarət sözü daha da geniş və rəmzi mənalarda işlənir. Məsələn, ilahi bir lütfün, bağışlanmanın, xilasın müjdəsi kimi. Şeirlərdə, nəsr əsərlərində tez-tez rast gəlinən bu söz, oxucuda və ya dinləyicidə həyəcan, sevinc və təsəlli hissləri oyadır. Bəşarət, ümidsizliyin qaranlığında parlayan bir işıq, çətinliklərdən sonra gələn rahatlıqdır. Həm dünyəvi, həm də mənəvi səviyyədə istifadə oluna bilər.
Misal olaraq, şeir nümunəsindəki "bəşarət" sözü Allahın lütfünün və bağışlanmasının müjdəsi, günahkarın əfv olunmasına dair xoş xəbər kimi başa düşülür. Bu, yalnız bir "xoş xəbər" deyil, ümidin, təsəllinin və ruhi təmizlənmənin vədini ehtiva edir. Beləliklə, bəşarət sözünün mənası, onun işləndiyi kontekstdən və istifadə olunduğu ədəbi üslubdan asılı olaraq dəyişə bilir.
Qısaca desək, bəşarət, sadəcə bir məlumat deyil, ümid, sevinc, rahatlıq və xoş gələcək haqqında verilən müjdəni ifadə edən zəngin mənalı bir sözdür.