Bəyirti (is.): Bəyirən heyvanın (əsasən it, canavar, tülkü kimi heyvanların) çıxardığı səs. Bu səs, heyvanın duyğularını – qorxu, qəzəb, təhlükə, aclıq, və ya həyəcanını – ifadə edir. Bəyirtinin tonu, müddəti və tezliyi heyvanın növündən, həmin anda yaşadığı vəziyyətdən və hətta fərdin xüsusiyyətlərindən asılı olaraq dəyişir.
Bəyirti sadəcə bir səs deyil, eyni zamanda heyvanların ünsiyyət qurmaq üçün istifadə etdikləri bir vasitədir. Məsələn, itlər bəyirtməklə öz ərazilərini qoruyur, sürüyə aid olmayanları xəbərdar edir, ya da sahiblərinə ehtiyaclarını bildirirlər. Canavarların bəyirtisi isə daha çox sürünün bir-biri ilə əlaqə saxlaması, təhlükə barədə xəbərdarlıq etməsi və ov zamanı əlaqələndirilməsi üçün istifadə olunur.
Bəyirtinin təsviri ədəbiyyatda da geniş istifadə olunur. Yazıçılar bəyirti vasitəsilə heyvanların duyğularını, ətraf mühitin qaranlıq və təhlükəli tərəflərini, və ya hadisələrin gərginliyini oxucuya daha effektli şəkildə çatdırırlar. Bəzən bəyirti, qorxu və dəhşətin simvolu kimi istifadə olunur, bəzən də təbiətin vəhşiliyinin və gücünün təcəssümüdür.
Maraqlı fakt olaraq, müxtəlif bəyirtilərin tezliyi və tonu ətrafdakı insan və heyvanlar tərəfindən müxtəlif şəkildə qəbul edilir. Məsələn, insan qulağı bəzi heyvanların bəyirtisini tam olaraq eşitməyə bilər, halbuki digər heyvanlar bu səsləri rahatlıqla fərqləndirə bilərlər. Beləliklə, bəyirti sadəcə bir səs deyil, ətraf mühitin kompleks səs landşaftının bir parçasıdır.