Binəsib (sıfat) – [fars. bi… və ər. nəsib] Nəsibsiz, məhrum, qismətsiz, payına düşməmiş. Sözün əsasını təşkil edən "nəsib" sözü qədərdən, paydan, hədiyyədən, Allah tərəfindən verilən nemətdən bəhs edir. "Bi-" əlavəsi isə mənfi məna verir, yəni "nəsibsiz", "nəsibdən məhrum" mənalarını ifadə edir. Beləliklə, "binəsib" sözü, bir insanın taleyinə düşməyən, ona nəsib olmayan, ehtiyac duyduğu şeylərdən məhrum olması anlamını daşıyır. Bu məhrumiyyət maddi nemətlərə, imkanlara, uğurlara, hətta mənəvi dəyərlərə şamil oluna bilər.
Binəsib olmaq, həyatın müxtəlif sahələrində çətinliklər və əngəllərlə qarşılaşmaq, arzuların reallaşmaması deməkdir. Bu, bədbəxtlik və ya uğursuzluq kimi qəbul edilə bilər, lakin eyni zamanda, insanın öz gücü və bacarığı ilə çətinliklərin öhdəsindən gəlmək qabiliyyətini də nümayiş etdirə bilər. Binəsib vəziyyət həm xarici amillərlə, həm də insanın öz səhvləri ilə əlaqəli ola bilər.
Binəsib qoymaq (etmək) ifadəsi isə kimsəni nə isədən məhrum etmək, payından, haqqından məhrum etmək, onun nəsibini əlindən almaq deməkdir. Bu, həm qəsdən, həm də qəsdən olmayaraq baş verə bilər. Məsələn, bir rəhbər ədalətsiz davranaraq əməkdaşını layiq olduğu tərif və ya mükafatdan məhrum edə bilər, yaxud da təbii fəlakət bir insanı əmlakından məhrum edə bilər. Bu ifadə həm də mücərrəd mənada istifadə oluna bilər: məsələn, "Onu xoşbəxtlikdən binəsib qoydular".