Biratomlu sifəti, kimyəvi birləşmələrin tərkibini təsvir edən bir termindir. Bu termin, sözün əsl mənasında, sadəcə bir atomdan ibarət olan kimyəvi növləri ifadə edir. Yəni, biratomlu maddə dedikdə, kimyəvi reaksiyalara qarışmayan və öz-özlüyündə stabil olan tək bir atom düşünülür.
Əksər elementlərin normal şəraitdə biratomlu olaraq mövcud olmadığını qeyd etmək vacibdir. Onlar daha stabil strukturlar yaratmaq üçün digər atomlarla birləşirlər. Məsələn, oksigen adətən O2 (dioksigen) kimi iki atomlu molekul şəklində mövcuddur, hidrogen isə H2 (dihidrogen) olaraq tapılır. Lakin bəzi qazlar, xüsusilə də soy qazlar qrupu (Helium, Neon, Argon, Kripton, Ksenon, Radon) biratomlu olaraq mövcuddurlar. Onların valent qatında 8 elektron (oktet qaydası) vardır və buna görə də başqa atomlarla birləşməyə ehtiyac duymurlar.
Biratomlu maddələrin kimyəvi xassələri olduqca sadədir, çünki reaksiyalara yalnız tək bir atom qatılır və ya çıxır. Bu, reaksiyaların sürətini və mexanizmini təyin edən əsas amillərdən biridir. Biratomlu maddələrin fiziki xassələri isə atomların növündən və onların qarşılıqlı təsirlərindən asılıdır. Məsələn, heliumun çox aşağı qaynama nöqtəsi onun zəif atomlararası qarşılıqlı təsirləri ilə izah olunur.
Qısacası, "biratomlu" termini, kimyəvi tərkibinin sadəliyinə işarə edir və elementlərin tək atomlar halında mövcudluğunu ifadə edir. Bu anlayış, kimyanın əsas konsepsiyalarından biri olaraq, maddələrin tərkibinin və xassələrinin başa düşülməsində mühüm rol oynayır.