Bivəfa (fars. bi… və ər. vəfa) sifət. Vəfasız, sözündə durmayan, əhdini pozmuş, vədinə əməl etməyən, ədalətsiz, sədaqətsiz deməkdir. Bu söz, farsca "bi" (bə- yəni "yox" mənasında ön əlavə) və ərəbcə "vəfa" (sədaqət, vəfa, əhdə vəfa, sözündə durmaq) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Beləliklə, "bivəfa" sözü hərfi mənada "vəfasız" mənasını verir.
Bivəfa sözü, sadəcə "vəfasız" olmaqdan daha geniş məna kəsb edir. O, yalnız sözünün üstündə durmamağı deyil, həm də mənəvi dəyərlərə, əlaqələrə, dostluğa, sevgiyə və ya hər hansı bir əhdə sədaqətsizlik göstərməyi ifadə edə bilər. Məsələn, "bivəfa yoldaş" deyərkən, sadəcə sözündə durmayan yoldaşdan deyil, çətin anda yoldaşlıq etməyən, dəstək verməyən, xəyanət edən yoldaşdan bəhs olunur. Eyni şəkildə, "bivəfa sevgilinin" və ya "bivəfa dostun" davranışı, yalnız söz pozuntusundan ibarət olmayıb, mənəvi xəyanəti və əlaqənin dağılmasına səbəb olan hərəkətləri özündə əks etdirir.
Misal olaraq verilən şeir parçası ("Bivəfa dünyada, dəhri-fənada; Fələk məni yetirmədi murada") bivəfa sözünün dünyanın dəyişkən və insana qarşı ədalətsiz tərəfini ifadə etməsində necə istifadə olunduğunu göstərir. Burada dünya insana qarşı vəfasız bir varlıq kimi təsvir olunur, insanın arzularının həyata keçməməsinin səbəbi kimi göstərilir.
Beləliklə, "bivəfa" sözünün mənasını anlamaq üçün yalnız lükətdəki sadə izah yetərli deyildir. Onun əhatə etdiyi mənalar kontekstə və istifadə olunduğu yerə görə dəyişir və daha dərin mənalar kəsb edir.