Bud sözü Azərbaycan dilində əsasən iki mənada işlənir: anatomik və məcazi.
Anatomik mənada bud, insan və heyvanların alt ətrafının çanaq sümüyündən diz oynağına qədər olan hissəsini ifadə edir. Bu hissə əsasən uzun və güclü bud sümüyündən, əzələlərdən, damarlardan və sinirlərdən təşkil olunmuşdur. Bud sümüyü insan skeletinin ən uzun və güclü sümüyüdür və bədənin çəkisini daşımaq, hərəkət etmək kimi mühüm funksiyaları yerinə yetirir. Budun əzələləri qaçmaq, tullanmaq, oturmaq və durmaq kimi hərəkətlərdə mühüm rol oynayır. "Bud əti" ifadəsi isə bud hissəsində yerləşən əzələ toxumasını bildirir və adətən yeməli hissə olaraq qəbul edilir.
Məcazi mənada isə "bud" sözü daha geniş kontekstdə işlədilə bilir. Məsələn, "bir budu şişə çəkib" ifadəsi Çingiz Aytmatovun əsərindən götürülmüş bir nümunədir və burada "bud" sözü bir yeməyin, daha doğrusu, bir parça ətin miqdarını ifadə edir. Bu mənada "bud" "hissə", "parça" kimi mənaları da özündə ehtiva edir. Yəni, bir şeyin böyük olmayan, ancaq yetərli olan hissəsi kimi təsəvvür olunur. Bu məcazi istifadə, həmçinin, qida bolluğu və ya çatışmazlığı ilə bağlı təsvirlərdə də rast gəlinir.
Beləliklə, "bud" sözünün həm anatomik, həm də məcazi mənaları nəzərə alınaraq, onun istifadə sahəsi genişdir və kontekstdən asılı olaraq mənası dəyişə bilir.