Cıvıldamaq (f.): Kiçik quşlar və ya cücələr üçün xarakterik olan, incə, xoş, tez-tez təkrarlanan səslərin çıxarılmasıdır. Bu səslər adətən sevinc, rifah və ya ünsiyyət hisslərini ifadə edir. Quşların cıvıldaması, həmçinin ətraf mühitin səslərinə, günün vaxtına və mövsümə görə dəyişir, müxtəlif növlərə məxsus spesifik səslərə malikdir.
Cıvıldamaq sadəcə bir səs çıxarmaq hərəkəti deyil, həm də kompleks bir ünsiyyət formasıdır. Quşlar cıvıldamaları vasitəsilə öz ərazilərini müəyyənləşdirir, digər quşlarla əlaqə saxlayır, cüt tapır, təhlükə barədə xəbərdarlıq edir və hətta öz nəsilləri ilə ünsiyyət qururlar. Hər bir növün cıvıldaması o qədər fərqlidir ki, təcrübəli quşşünaslar səsinə görə quş növünü müəyyən edə bilirlər.
Cıvıldayan quşların səsləri insanlarda xoş hisslər yaradır, təbiətin ahəngini və gözəlliklərini əks etdirir. Bu səslər şeirlərə, mahnılara və ədəbi əsərlərə ilham mənbəyi olub, sənət əsərlərində şairanə bir simvol kimi istifadə olunur. Cıvıldamaq sadəcə bir bioloji hadisə deyil, həm də insan mədəniyyətinə öz təsirini qoyan bir təbiət hadisəsidir.
Cücələrin cıvıldaması da valideynləri ilə əlaqə saxlamaq, qidaya ehtiyaclarını bildirmək və təhlükə anında kömək istəmək üçün vacib bir vasitədir. Onların bu zərif və təsirli səsləri valideynlərdə qayğı və qoruma hisslərini oyadır.