Cindar (ər. cin və fars. …dar) köhnə Azərbaycan dilində cinləri özünə tabe etmək qabiliyyətinə malik olduğu iddia edilən şəxsə deyilirdi. Bu termin, cinlərin zərərli təsirlərindən qorunmaq və ya bu təsirləri aradan qaldırmaq bacarığına istinad edir.
Cindar sözünün etimologiyasına nəzər salsaq, "cin" kökü ərəb mənşəli olub görünməz, sehrli qüvvələrə malik varlıqları bildirir. Farsca "...dar" isə "sahib", "idarəçi", "əsas" mənalarını verir. Beləliklə, cindar sözü məcazi mənada "cinlərə sahib olan", "cinləri idarə edən" kimi tərcümə oluna bilər. Ancaq bu, cinlərin faktiki olaraq idarə olunmasını deyil, daha çox onlarla əlaqə qura bilmək, onların təsirini dəyişdirmək və ya aradan qaldırmaq bacarığını ifadə edir.
Tarixən, cindarlar xalq arasında müəyyən bir hörmət və qorxu ilə yanaşı olaraq, şübhə və etibarsızlıqla da qarşılanırdılar. Onların güclərinə inanılmasına baxmayaraq, bəzən aldatma və sehrbazlıqla da məşğul olduqlarına inanılırdı. Cindarların mövcudluğu və qabiliyyətləri haqqında olan əfsanələr və rəvayətlər, əsasən, xurafat və əfsanəvi inanclara əsaslanır.
Müasir dövrdə cindar anlayışı daha çox tarixi və etnoqrafik bir maraq kəsb edir. Lakin bu terminin köhnə Azərbaycan mədəniyyətinin və inanclarının ayrılmaz bir hissəsi olduğunu unutmaq olmaz. Cindar obrazı, folklor və ədəbiyyatda da öz əksini tapmışdır, müxtəlif əsərlərdə müxtəlif kontekstlərdə təsvir edilmişdir.