Cütçü sözü köhnə Azərbaycan dilində istifadə olunan bir termin olub, əsasən əkinçiliklə məşğul olan və öküz, qatır və ya digər heyvanlardan ibarət cütləri sürən kəndli insanı ifadə edir. Müasir dövrdə bu termin nadir hallarda işlənir, daha çox tarixi kontekstdə və ya ədəbi əsərlərdə rast gəlinir.
Sözün "cüt" hissəsi heyvanların cüt halda (iki-iki) birlikdə işləməsini, "çü" hissəsi isə bu işi görən şəxsi bildirir. Beləliklə, cütçü sadəcə bir əkinçi deyil, cüt vasitəsilə torpağı becərən, əkin-biçin işlərini yerinə yetirən bir peşə sahibidir. Bu peşənin tarix boyu kənd təsərrüfatında böyük əhəmiyyəti olub və kənd həyatının ayrılmaz bir hissəsini təşkil edib.
Mirzə Ələkbər Sabirin şeirindən götürülən misal da cütçünün mənzərəsini göz önünə gətirir: "Çıxdı günəş, doldu cahan nur ilə; Cütçü sürür tarlada cüt şur ilə." Bu misal cütçünün günəşin doğuşu ilə birlikdə işə başlamasını, təbiətlə ahəngdar şəkildə yaşamasını və çalışqanlığını göstərir. Cütçü sadəcə bir işçi deyil, torpağın bərəkətini təmin edən, həyatın davamını təmin edən bir şəxsdir.
Cütçü konsepsiyası sadəcə bir peşəni deyil, həm də kənd həyatının, təbiətlə insanın qarşılıqlı əlaqəsinin, zəhmətin və səbrinin simvolunu da özündə əks etdirir. Müasir kənd təsərrüfatının mexanikləşməsi ilə cütçülük ənənəvi bir peşə olaraq azalmış olsa da, tarixi və mədəni irs olaraq öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır.