Çatı: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yeri olan "çatı" sözü, əsasən qalın və möhkəm hörülmüş kəndiri ifadə edir. Qədim zamanlardan bəri kənd təsərrüfatında, inşaatda və gündəlik həyatda geniş istifadə olunan bu kəndir, adətən qoyun, keçilər və ya digər heyvanların qıldan hazırlanırdı. Onun keyfiyyəti isə qılanın çeşidi, hörgünün sıxlığı və toxunma üsulundan asılı idi.
Çatının hazırlanması əmək tələb edən bir proses idi. Usta əllər qılı qaynadaraq təmizləyir, sonra isə incə bir şəkildə toxuyaraq möhkəm bir kəndir yaradırdı. Bu kəndirlər evlərin, çəpərlərin, damların tikintisində, heyvanların bağlanması üçün, quyu qazmaqda və sair işlərdə istifadə olunurdu. Həmçinin, məişətdə, məsələn, su çəkmək üçün də istifadəsinə rast gəlinirdi.
Verilən misrada ("Örkən, palaz, çatı toxu, ip tovla, yun dara; Təndir qala, bişir çörək, aş, ət, gavur qızı!") "çatı" sözü, kənd həyatının sadəliyi və məşğuliyyətləri ilə yanaşı, əmək məhsuldarlığını da əks etdirir. Kəndlilərin gündəlik işlərinin bir hissəsini təşkil edən "çatı"nın toxunması, öz əməyinin məhsulunu görməyin və həyatın davamlılığının təmin olunmasının simvolu idi.
Beləliklə, "çatı" sadəcə bir kəndir deyil, həm də əmək, səbr, bacarıq və kənd həyatının ayrılmaz bir hissəsini təmsil edir. Bu sözün mənasını daha dərindən anlamaq üçün, həmin dövrün kənd həyat tərzini, insanların məşğuliyyətlərini və ənənələrini bilmək lazımdır.