Çəhrayısifət: Bu sifət, üzü və ya çöhrəsi çəhrayı rəngdə olan şəxsi təsvir etmək üçün istifadə olunur. Sadəcə "çəhrayı üzlü" demək deyil, daha çox incə və poetik bir ifadədir. Çəhrayı rəngin özü də müxtəlif tonlara malik olduğundan, "çəhrayısifət" ifadəsi insanın üzü ilə bağlı müxtəlif təəssüratlar yarada bilər: incə, nazik, təravətli, sağlam, hətta utancaq və ya həyəcanlı.
Misal olaraq, "çəhrayısifət, ucaboy qızın üzü əvvəlcə qıpqırmızı, bir an belə keçməmiş isə xal-xal oldu" cümləsində olduğu kimi, bu ifadə, qızın həyəcanını, duyğularının sürətli dəyişməsini və üzündəki rəng dəyişikliyini daha canlı və obrazlı şəkildə təsvir edir. Qıpqırmızı rəngin çəhrayıya çevrilməsi, həyəcanın azalması və ya duyğuların sakitləşməsi ilə əlaqələndirilə bilər. Xal-xal olma isə, emosional vəziyyətin qarışıqlığını göstərir.
Ümumiyyətlə, "çəhrayısifət" sözü, təsvir edilən şəxsin görünüşündən əlavə, onun daxili dünyası haqqında da müəyyən məlumatlar verir. Bu söz, yazıda həssaslığı, incəliyi və emosional zənginliyi vurğulamaq üçün istifadə edilə bilər. Ədəbi əsərlərdə daha çox rast gəlinən bu söz, dilə poetiklik və ifadəlilik qatır.