Çiskinləmək – f. Tutqun, qaranlıq və rütubətli havada, adətən küləksiz və ya zəif küləkli şəraitdə, çox xırda, nazik damcılar şəklində yağışın yağması deməkdir. Bu yağış o qədər incə və zərifdir ki, demək olar ki, hiss edilmir, ancaq yerin və əşyaların nəmləndiyini müşahidə etmək olar. Çiskinləmə, sıx dumanla birlikdə müşahidə edilə bilər və bu zaman ətrafı daha da qaranlıq və sirli edir.
Çiskinləmək, sadəcə "yağış yağmaq" deyil, yağışın xüsusi bir növünü, onun keyfiyyətini və atmosferin vəziyyətini ifadə edir. "Çisələmək" sözü ilə sinonim olsa da, "çiskinləmək" daha çox atmosferin ümumi vəziyyətinə, tutqunluğuna və rütubətinə işarə edir. "Çisələmək" daha çox yağışın özü, onun intensivliyinə diqqət çəkir. Çiskinləmək isə ətraf mühitin ümumi təsvirini verir.
Ədəbiyyatda çiskinləmək təsviri vasitə kimi, melanxolik, kədərli, sirli və ya hətta qorxulu bir atmosfer yaratmaq üçün geniş istifadə olunur. Məsələn, qəhrəmanın daxili dünyasının qaranlıq vəziyyətini, və ya ətraf aləmin sirli və gizli yanlarını göstərmək üçün çiskinləmək obrazı mükəmməl bir vasitədir. Ə. Vəliyevin misalında olduğu kimi, "Bərk duman olduğu üçün çiskinləyirdi" cümləsi, çiskinləmənin dumanla birlikdə yaratdığı qaranlıq və əsrarəngiz atmosferi təsvir edir.
Ümumiyyətlə, "çiskinləmək" sözü, sadəcə meteoroloji bir hadisə deyil, həm də ədəbi dilin zəngin bir elementidir, müəlliflərə əsərlərinə duyğu və atmosfer qatmaq imkanı verir.