Dağ₂ (fars. mənşəli) sözü, Azərbaycan dilində əsasən "qızdırılmış dəmirlə bədənə vurulan iz" mənasında işlənir. Bu iz, adətən, mal-qaranın, qulların və ya digər əşyaların sahibinə aid olduğunu göstərmək üçün vurulurdu. Dağ, sadəcə bir iz deyil, həm də sahiblə mülkiyyət arasında qurulan bir simvol, bir nişan idi. Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə geniş istifadə olunmuş bu üsul, eyni zamanda, cəza və ya alçaldıcı bir əlamət kimi də tətbiq edilərdi.
Tarixi mənbələr göstərir ki, dağlama üsulu min illər boyu mövcud olub. Qədim Misirdən tutmuş, orta əsr Avropasına qədər müxtəlif dövrlərdə və müxtəlif məqsədlərlə istifadə edilmişdir. Dağın formaları və naxışları da müxtəlif olurdu. Bəzən sadə bir işarə, bəzən isə mürəkkəb naxışlar şəklində olurdu. Bu naxışlar həmin dövrün sənətinin və mədəniyyətinin əksini də göstərərdi. Dağlama üsulu təkcə əşyalara deyil, həm də insanlara tətbiq edilirdi; bu, bəzən ictimai statusun, bəzən isə cinayətkarın cəzasının göstəricisi olardı.
"Dağ basmaq" ifadəsi, qızdırılmış dəmirlə bədənə damğa basmaq əməlini bildirir. Bu əməliyyat, ağrılı və təhlükəli olmaqla yanaşı, həm də insan ləyaqətinə qarşı yönəlmiş bir hərəkət idi. Bu səbəbdən də, bu ifadə ümumiyyətlə mənfi kontekstdə işlənir və zorakılığı, təzyiqi, ədalətsizliyi əks etdirir.
Müasir dövrdə dağlama üsulu demək olar ki, tamamilə yox olub. Ancaq, bu sözün tarixi və mədəni konteksti onun əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Dağ sözü, qızdırılmış dəmirlə vurulan izi ifadə etməklə yanaşı, həm də tarixin qaranlıq səhifələrini, ədalətsizliyi və insan hüquqlarının pozulmasını xatırladır.