Damaqsız: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan "damaqsız" sözü, sadəcə "kəfi pozuq, nəşəsiz, küskün" olmaqdan daha çox mənaya malikdir. Bu söz, iç dünyanın qaranlıq, tünd bir halını, ruh halının ağırlaşmasını ifadə edir. "Damaq" sözü, yalnız dad bilmə qabiliyyətini deyil, həm də həzz almağı, həyatdan ləzzət tapmağı simvolizə edir. Beləliklə, "damaqsız" olmaq, həyatın dadını, şirinliyini itirən, əvvəlki şövq və enerjisini itirmiş bir vəziyyətdir.
Sözün kökünə nəzər salsaq, “damaq”ın “dəm” felindən törədiyini görərik. “Dəmləmək” həm fiziki, həm də metaforik mənada istifadə olunur. Bir şeyin dəmlənməsi zamanla baş verir, proses tələb edir. Bu baxımdan, “damaqsızlıq”ın yaranması da zaman tələb edir. Kəskin bir hadisə nəticəsində yaranmayan bu hal, daha çox daxili bir prosesin nəticəsidir. Ürəkdə bir boşluq, ruhun susuzluğu kimi təsəvvür oluna bilər.
"Damaqsız" olan insan, ətrafındakıların müsbət enerjisindən, sevinclərindən tam zövq ala bilmir. Onun həyatına rəng qatan hadisələr belə, ona eyni təsiri göstərmir. Bu vəziyyət müvəqqəti ola bilər, amma bəzən də daha dərin psixoloji səbəblərlə bağlı ola bilər. Ona görə də, "damaqsız" sözü sadəcə bir duyğu halından daha çox bir daxili durumun ifadəsidir.
Qısacası, "damaqsız" sözü, kədər, məyusluq, ümidsizlik və həyatdan bezmişlik hisslərini daha dolğun və dərin bir şəkildə ifadə edən, Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarını nümayiş etdirən zəngin bir leksik vahiddir.