Damma sözü, "dammaq" felindən törəmiş bir isimdir və əsasən iki əsas mənada işlədilir.
Birinci məna, daha çox köhnə və klassik ədəbiyyatda rast gəlinir və qaralma, qaralma, ləkə, iz kimi anlamlara gəlir. Misal üçün, üzündəki damma ya da əşyanın səthindəki damma deyərkən, qaralıb ləkələnmiş bir hissəni nəzərdə tuturuq. Bu mənada, damma daha çox fiziki bir iz, təsir nəticəsində yaranmış qaranlıq bir ləkəni ifadə edir. Bəzən köhnəlmə və ya paslanma nəticəsində yaranan qaralmaları da damma sözü ilə ifadə etmək olar.
İkinci məna isə, daha geniş və metaforik bir məna daşıyır. Bu mənada qüsurlar, çatışmazlıqlar, ləkələr, nüqsanlar kimi anlamlar əhatə edir. Bu, yalnız fiziki deyil, həm də mənəvi, əxlaqi və ya sosial sahələrdə olan nöqsanları ifadə edə bilər. Misal üçün, bir insanın davranışındakı damma, şəxsiyyətindəki damma və ya bir əsərin quruluşundakı damma deyərkən, o əskiklikləri, qüsurları və ya nöqsanları ifadə edirik. Belə hallarda damma, həmin nöqsanın özünü deyil, həmin nöqsana olan işarəni, göstəricini ifadə edir.
Qısacası, "damma" sözü həm konkret, həm də mücərrəd mənalarda işlənərək fiziki bir ləkədən tutmuş, mənəvi bir qüsura qədər geniş bir spektr əhatə edir. Sözün konkret mənası köhnəliyin izlərini, metaforik mənası isə qüsurları, çatışmazlıqları və ya nüqsanları ifadə edir. Dili zənginləşdirən bu çoxmənalı sözün istifadə sahəsi olduqca genişdir.