Dana (fars. دانا) sözü Azərbaycan dilində klassik ədəbiyyatda geniş istifadə olunan bir termindir. İzahlı lüğətlərdə əsasən "alim", "bilici" kimi tərcümə olunsa da, mənası bu sadə təriflərdən daha geniş və zəngindir.
"Dana" sadəcə biliyə malik olan şəxsi deyil, həm də bu biliyi dərinliklə mənimsəmiş, həyatı dərk etmiş, hikmətli və müdrik bir insanı ifadə edir. Onun biliyi sadecə nəzəri deyil, həm də praktiki həyatda tətbiq oluna bilir. Dana, dünyanın quruluşunu, insanın yerini və məqsədini dərk edən, öz həyatını və ətrafını müdrikliklə idarə edən bir şəxsiyyətdir. Füzuli misalında olduğu kimi, "dana" dini və dünyəvi bilikləri birləşdirən, zöhd və təqvadan bəhrələnən, nadanlığın əksinə olan bir insan tipinin simvoludur.
Müasir Azərbaycan dilində "dana" sözü nadir hallarda işlənsə də, klassik ədəbiyyatımızda ədəbi bir vasitə kimi çox dəyərlidir. O, sadəcə "alim" və ya "bilici" mənalarından daha çox dərin fəlsəfi bir yük daşıyır və oxucunun qarşısına mənəviyyatı yüksək, həyatı dərk etmiş bir şəxsiyyət obrazı qoyur. Sözün kökünə, fars dilinə nəzər saldıqda da, "dana"nın sadəcə bilik deyil, həm də hikmət, dərk və müdrikliyi əhatə etdiyini görürük.
Qısacası, "dana" sözü sadə bir sinonimlə əvəz edilə bilməyəcək qədər zəngin və çoxşaxəli bir mənaya malikdir. O, klassik ədəbiyyatımızın dəyərli bir söz ehtiyatını təşkil edir və müasir dillərimizdəki müvafiq sözlərlə tam əvəz edilə bilməz.