Daniş (fars. دانیش) sözü klassik Azərbaycan ədəbiyyatında "bilik", "elm" mənalarında işlənmişdir. Bu, sadəcə olaraq "məlumat sahibi olmaq" deyil, daha çox dərin bir anlayış, məntiqi düşünmə qabiliyyəti və bəşəri həqiqətlərə dair geniş dünyagörüşünü əhatə edən bir anlayışdır.
Füzuli şeirindəki misal ("Məcnun dediyi vücudi-kamil; Hər danişə məndən oldu qabil.") bu mənanı daha aydın şəkildə göstərir. Burada "daniş" sözü, Məcnunun kamil bir varlığın bədənini (vücudi-kamil) təsvir etmək üçün malik olduğu geniş biliyə, əldə etdiyi elmə istinad edir. Yəni Məcnunun hər hansı bir elm sahəsindəki biliyi, Füzulinin onu təsvir etmək qabiliyyətinə yetərlidir. Bu isə "daniş"-in sadəcə bir biliyi deyil, dərin bir anlayış və təfəkkür qabiliyyətini əks etdirdiyini göstərir.
Müasir Azərbaycan dilində "daniş" sözü nadir hallarda işlənsə də, klassik ədəbiyyatımızın zəngin leksikasının bir parçası kimi əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Bu sözün kökləri Fars dilinə gedib çıxsa da, Azərbaycan ədəbiyyatında özünəməxsus bir çalar qazanmış və poetik ifadə vasitəsi kimi geniş istifadə edilmişdir. "Daniş" sözünün tədqiqi, klassik ədəbiyyatımızın incəliklərini anlamaqda və o dövrün dünyagörüşünü dərk etməkdə bizə kömək edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "daniş"in "bilik" və "elm" mənaları arasında incə bir fərq də mövcuddur. "Bilik" daha çox faktların, məlumatların yığılmasını, "elm" isə bu biliklərin sistemli və məntiqi təhlilini, ümumiləşdirilməsini əhatə edir. "Daniş" sözü həm biliyi, həm də elmi birlikdə ifadə edir, daha geniş və hərtərəfli bir intellektual gücü təmsil edir.