Daşlı-kəsəkli: Bu söz, səthinin çoxlu miqdarda iri və xırda daşlarla, kəsəklərlə örtülü olduğunu bildirən təsviri bir sifətdir. Yəni hərəkət etmək üçün əlverişsiz, maneəli bir ərazi və ya yol təsvir edilir. Daşlar və kəsəklər, həm təbii səbəblərdən (məsələn, süxurların aşınması, eroziya), həm də süni səbəblərdən (məsələn, yol tikintisinin yarımçıq qalması, dağıntılar) əmələ gələ bilər. Daşlı-kəsəkli ərazi ümumiyyətlə sərt, kobud bir səthə malik olur və hərəkəti çətinləşdirir, həm də hərəkət edən vasitələrin (nəqliyyat vasitələri, heyvanlar) zədələnməsinə səbəb ola bilər.
Sözün mənası sadəcə "daşlı" və "kəsəkli" sözlərinin birləşməsindən daha genişdir. "Daşlı" daha çox xırda daşları, "kəsəkli" isə daha iri, qeyri-müntəzəm formalı daş parçalarını ifadə edir. Beləliklə, "daşlı-kəsəkli" sözü həm miqdarın, həm də ölçünün çoxluğunu və ərazinin maneəliliyini daha qabarıq şəkildə ifadə edir. Bu sözün ədəbiyyatda istifadəsi, sərt, çətin, maneəli şəraitləri vurğulamaq üçün çox təsirli bir vasitədir.
Misal olaraq, S. Vurğun şeirindən gətirilən "O daşlı-kəsəkli boş səhralarda; Çörək də yetirdik boz səhralarda" misrasında söz, səhranın sərt, maneəli və səyahət üçün çətin olduğunu göstərir. Digər misalda isə "maşın çətin, daşlı-kəsəkli, sürüşkən dağ yoxuşları" ifadəsi, yolun həm daşlı-kəsəkli, həm də sürüşkən olduğunu, yəni nəqliyyat vasitələrinin hərəkətini xüsusilə çətinləşdirən iki maneəni eyni zamanda ifadə edir. Bu, sözün təsviri gücünü daha aydın şəkildə göstərir.