Deyingən sifəti, çox danışan, hər şey haqqında danışmağı sevən, sözü çox olan insanı ifadə edir. Bu, sadəcə "çox danışmaq"dan daha çox bir məna kəsb edir. Deyingənlik, danışığın keyfiyyətinə də toxunur; hər şey haqqında, hətta əhəmiyyətsiz məsələlər barədə belə, danışmaq meyli ilə səciyyələnir. Sözün kökü "dəy" felindən götürülüb və "dəymək" mənasını ehtiva edir. Yəni deyingən insan, sözü hər yerə, hər şeyə "dəyir", hər mövzuda fikrini bildirməyə çalışır.
Deyingənlik, bəzən müsbət, bəzən isə mənfi hal kimi qəbul oluna bilər. Müsbət tərəfdən, deyingən insanlar ünsiyyətcil, cəsarətli və öz fikirlərini açıq şəkildə ifadə etməkdən çəkinməyən insanlar kimi görünə bilərlər. Onlar maraqlı söhbət yoldaşları ola bilərlər və ətrafındakıları cansıxmağı öz məqsədi kimi qəbul etməsələr, çoxlu informasiya paylaşa bilərlər.
Ancaq deyingənliyin mənfi cəhətləri daha çoxdur. Həddindən artıq danışmaq, əhəmiyyətsiz məlumatların paylaşılması, söhbəti pozmaq, dinləmək bacarığının olmaması kimi hallar deyingən insanlara xasdır. Ata sözündə də qeyd edildiyi kimi, "Arvadın deyingəni kişini tez qocaldar", çox danışmanın, xüsusilə də boş söhbətlərin, psixoloji təzyiq yarada biləcəyini və münasibətlərə zərər verə biləcəyini göstərir. Deyingənlik, bəzən özünü göstərmək, diqqət çəkmək və ya öz əhəmiyyətini vurğulamaq üçün bir vasitə kimi də istifadə edilə bilər.
Beləliklə, deyingənlik bir sözlə təsvir edilməkdən daha geniş və çoxcəhətli bir anlayışdır. Bu, insanın ünsiyyət tərzi, şəxsiyyəti və sosial bacarıqları ilə bağlı bir xüsusiyyətdir. Deyingənliyin mənfi təsirlərindən qaçmaq üçün öz danışığımızı nəzarətdə saxlamaq, dinləməyi öyrənmək və müvafiq zaman və məkanda danışmaq vacibdir.