Dəyənək sözü Azərbaycan dilində çoxmənalı olub, əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci və daha geniş yayılmış mənası, bir başı qalınlaşdırılmış, əsasən uzun və möhkəm bir çöpə və ya ağaca işarə edir. Bu, həm sadə bir əl ağacı, həm də müdafiə və ya hücum üçün istifadə oluna bilən bir alət ola bilər. Məsələn, çobanların mal-qaranı otarıb idarə etmək üçün istifadə etdikləri çomaqlar dəyənək adlanır. Tarixdə dəyənəklər döyüş silahı kimi istifadə olunmuşdur. Belə dəyənəklər, materialından və formasından asılı olaraq, fərqli adlar ala bilər: məsələn, daha ağır və qalın dəyənəklər "toppuz" adlana bilər.
İkinci mənada isə dəyənək, metaforik mənada, köməksizliyə, zəifliyə və ya köhnəlməyə işarə edə bilər. Bu mənada, “əvvəli hənək, axırı dəyənək” deyimi, bir insanın həyatının başlanğıcından sonuna qədər yaşanan çətinliklərə və zəifliyə işarə edir. Hənəyin köməksiz, zəif bir körpəni, dəyənəyin isə qocalıqda zəifləmiş bir insanı təmsil etdiyi düşünülə bilər. Bu mənada dəyənək, qarşılaşılan çətinliklərin və yaşın gətirdiyi fiziki və ya mənəvi zəifliyin simvolu kimi çıxış edir.
Beləliklə, dəyənək sözü həm konkret (fiziki bir əşya) həm də abstrakt (köməksizlik, zəiflik) mənalarda istifadə oluna bilər. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir. Dəyənək sadə bir əl ağacı olmaqdan daha geniş bir məna daşıyır: həm köməkçi, həm də hücum aləti, həm də həyatın çətinliklərinin və zəifliyin simvolu ola bilər.