Dınqıldama: "Dınqıldamaq" felindən törəmiş isimdir. Əsasən, bir şeyin zəif, davamlı və ritmik səs çıxarması mənasını verir. Bu səs, həm fiziki bir obyektdən, həm də məcazi mənada, insanın və ya heyvanın vəziyyətindən qaynaqlana bilər.
Dınqıldama, müxtəlif səsləri ifadə etmək üçün istifadə olunan çoxşaxəli bir sözdür. Məsələn, bir qapının zəif açılıb-bağlanması zamanı çıxardığı səsi, ya da küləyin nazik bir telə dəyərək yaratdığı titrəyişi təsvir etmək üçün işlənə bilər. Həmçinin, bir əşyanın titrəməsi nəticəsində yaranan zərif, qulaqları narahat etməyən bir səs də dınqıldama adlandırıla bilər.
Məcazi mənada isə, dınqıldama bir insanın və ya heyvanın narahat, dərin düşüncələr içində olmasını, ya da zəif, sönük bir vəziyyətdə olmasını ifadə edə bilər. Məlumat əskikliyindən, qərar verməkdə çətinlik çəkməkdən, hətta xəstəlikdən qaynaqlanan bu "dınqıldayan" vəziyyət, fiziki bir səsin olmamasına baxmayaraq, dinləyiciyə bu səsin eşidilməsi təəssüratı yaradır. Məsələn, “O, bütün gün evdə dınqıldayıb durdu” cümləsi insanın daxili narahatlığını ifadə edir.
Beləliklə, dınqıldama sözünün mənası, kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsasında hər zaman zəif, davamlı, ritmik və qeyri-kəskin bir səs və ya həmin səsin yarada biləcəyi məcazi bir vəziyyət yatır. Bu sözün poetik təsvirlərdə və ədəbi əsərlərdə də geniş tətbiq olunması, onun ifadə etdiyi incəlik və çoxmənalılığı göstərir.