Dırmıq Azərbaycan kənd təsərrüfatının əvəzolunmaz alətlərindən biri olub, torpağın becərilməsində mühüm rol oynamışdır. Sadəcə "torpağın içində olan quru ot, kök qalıqları və s.-ni darayıb təmizləməyə, kəsəkləri xırdalamağa məxsus kənd təsərrüfatı aləti" olmaqdan daha çoxdur. Dırmıq, əslində, əkin sahəsini hazırlamaq üçün torpağın səthini hamarlaşdırmaq, alaq otlarını təmizləmək, torpağı havalandırmaq və kəsəkləri dağıtmaq kimi bir sıra vacib funksiyaları yerinə yetirir. Bu sayədə, əkin üçün ideal şərait yaradılır və məhsulun bol olması təmin edilir.
Dırmığın konstruksiyası olduqca sadədir, ancaq onun effektivliyi çox yüksəkdir. Adətən, taxta və ya metal dişlərdən və bir çərçivədən ibarət olan dırmıq əl ilə idarə edilir. Dişlərin sayı və uzunluğu torpağın növü və əkin növündən asılı olaraq dəyişir. Metal dişli dırmıqlar daha möhkəm və uzunömürlü olur, taxta dişlilər isə daha çox yumşaq torpaqlar üçün uyğundur. Dırmığın formasına görə də müxtəlif növləri mövcuddur: bəziləri daha geniş sahəni əhatə edir, bəziləri isə daha dərin işləməyə imkan verir. Bu müxtəliflik, hər bir torpaq və əkin üçün ən uyğun dırmığın seçilməsinə imkan verir.
Dırmıq sadəliyinə baxmayaraq, əsrlər boyu kənd təsərrüfatında istifadə olunmuş və hələ də bəzi yerlərdə əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Müasir texnologiyaların inkişafına baxmayaraq, yırtıcı maşınların əlçatmaz olduğu kiçik sahələrdə, və ya əl əməyinin üstünlük təşkil etdiyi ekoloji kənd təsərrüfatında dırmığın rolu əvəzolunmazdır. Beləliklə, dırmıq sadəcə bir alət deyil, əcdadlarımızdan bizə qalmış tarixi və mədəni irsin bir hissəsidir.
Dırmıq sözü "çəng" mənasında da işlənir. Bu mənada o, daha çox saçı, yun və ya digər lifli materialları tarayan və düzəldən vasitə kimi başa düşülür. Ancaq əsasən kənd təsərrüfatında istifadə olunan dırmıq, torpaq emal aləti kimi daha geniş yayılmışdır.