Dırmıqlama, "dırmıqlamaq" fellərindən törəmiş isimdir. Əsas mənası, bir şeyi səliqəsiz, qeyri-dəqiq, sığallayaraq, tələsik və ya səthi şəkildə düzəltmək, tərtib etmək, tamamlamaq deməkdir. Sadəcə xarici görünüşə fikir vermək, əsas məsələləri nəzərə almadan işi bitirmək kimi də başa düşülə bilər.
Dırmıqlama, həmçinin işin yarımçıq qalması, nəticənin qeyri-kafi olması ilə əlaqələndirilir. Sözün əks etdirdiyi bu natamam və səthi işləmə, nəticənin keyfiyyətinə mənfi təsir göstərir. Bu mənada, dırmıqlama "qabaqcıl iş", "səthi iş", "sığal iş" kimi ifadələrlə sinonim ola bilər. Lakin bu sinonimlər tam olaraq dırmıqlamanın ifadə etdiyi tələsik və səliqəsizliyi əks etdirmir.
Məsələn, bir tələbə imtahan sualına cavabını dırmıqlayaraq yazarsa, bu, onun sualı tam anlamadığını və cavabı düzgün, əhatəli şəkildə verə bilmədiyini göstərir. Yaxud, bir sənətkar əsərini dırmıqlarsa, əsərin keyfiyyəti zəif, görünüşü isə səliqəsiz olar. Beləliklə, dırmıqlama sözü həm prosesi, həm də nəticəni əhatə edir və işin qeyri-kafi və səthi şəkildə yerinə yetirilməsini vurğulayır.
Maraqlı bir məqam da budur ki, "dırmıqlama" sözü, işin yalnız xarici görünüşünə diqqət yetirilməsini, daxili məzmunun isə ikinci plana keçməsini ifadə edir. Bu da müasir cəmiyyətdə geniş yayılmış formalizm və superfisializm problemini əks etdirir. Yəni, çox zaman nəticənin görkəmli görünməsi, əsl keyfiyyətindən daha önəmli hesab edilir. Dırmıqlama, bu cür yanaşmanın bir nəticəsi kimi qiymətləndirilə bilər.