Didar (fars. دیدر) sözü klassik Azərbaycan ədəbi dilində geniş yayılmış bir termindir və zəngin məna çalarlarına malikdir. Sadəcə "görünüş", "üz", "sifət" və ya "zahiri sima" kimi tərcümə etmək onun əsl mahiyyətini tam əks etdirmir. Didar, bir insanın zahiri görünüşündən daha çox, onun varlığının, xüsusilə də gözəlliyinin və cazibədarlığının, bütövlükdə təsirini ifadə edir. Bu, sadəcə fiziki xüsusiyyətlərin deyil, həm də aura, təravət, enerji və şəxsiyyətin bütünlüklə yaydığı təəssüratın birləşməsidir.
Didar, bir insanı ilk gördüyünüz an aldığınız təəssüratı, onun sizdə oyadığı duyğuları, hətta onunla bağlı yaranan xatirələri və hissləri də əhatə edir. "Doymaq olmaz didarından bir zaman" misalında olduğu kimi, didar, sonsuz bir cazibə, təkrar-təkrar seyr etmək istənilən bir gözəllik mənbəyidir. Bu söz, sadəcə fiziki gözəlliyi deyil, ruhani gözəlliyi, insanın daxili aləminin xarici görünüşdəki təcəssümünü də ifadə edə bilər.
Didarın ədəbiyyatımızda istifadəsi, sözün poetik və emosional gücünü daha da aydınlaşdırır. "Tamaşası, qaşı-qabağı şirin" ifadəsi didarın estetik keyfiyyətini vurğulayır. Bu, həm fiziki gözəllik elementlərini (qaş, qabaq), həm də bütövlükdə insanın gözəl və cəlbedici görünüşünün estetik zövq verən təsirini ifadə edir. Beləliklə, didar, sadə bir söz olmaqdan kənara çıxaraq, dərin məna və emosional rənglərə malik zəngin bir termindir.
Qısacası, didarın mənası "görünüş"dən daha genişdir və insanın gözəlliyinin, cazibədarlığının və bütövlükdə təsir gücünün poetik ifadəsidir. Bu, sadəcə bir söz deyil, ədəbiyyatımızın zəngin leksikasının parlaq nümunələrindən biridir.