Dilbər (fars. dilbər) – əsasən poetik üslubda işlənən bir sifət olub, "gözəl", "sevimli", "canan", "sevgilin" mənalarını ifadə edir. Bu söz, sadəcə gözəlliyi deyil, həm də sevilən birinin, can yoldaşının xüsusi cəlbediciliyini, qəlbi fəth edən cazibəsini ifadə edir. Sözün özündə müstəqil bir cazibə və sehrlilik var. "Dilbər qız", "dilbər gəlin" ifadələri bu sözün konkret olaraq gözəl qadınlara tətbiq olunmasını göstərir.
Farsca kökləri olan "dilbər" sözü ədəbiyyatımızda geniş yayılmış və əsərlərə romantik bir hava qatmışdır. Həm şeir, həm də nəsr əsərlərində sevgiliyə münasibətdə istifadə edilən "dilbər" sözü, sadəcə fiziki gözəlliyi deyil, daha dərin və əhvalatlı bir bağlantını, qəlbin seçkisini ifadə edir. "Zeynal özünü yalnız dilbər bir qadının ağuşunda əyləndirə biləcəyini iddia edirdi" misalında olduğu kimi, söz həm fiziki cazibəni, həm də mənəvi doyumu ifadə etmək qabiliyyətinə malikdir.
Ümumiyyətlə, "dilbər" sözü klassik Azərbaycan ədəbiyyatının romantik və lirik əsərlərində tez-tez rast gəlinən bir söz olub, həm öz mənası, həm də səslənməsi ilə oxucuya xoş təsir bağışlayır. Bu söz sadəcə bir təsvir deyil, bir duyğu, bir hiss, bir sevgi ifadəsidir.