Dilgirlik (köhn. söz) - Ürəyin sıxılma vəziyyəti, narahatlıq, qəm-qüssə və kədər hissi ilə müşayiət olunan bir ruhi haldır. Sadəcə "narahatlıq" sözündən daha dərin mənalar ehtiva edərək, içəri sıxan, ruhunu daraldan bir duyğu vəziyyətini ifadə edir. Bu, keçmişdəki xoşagəlməz hadisələrin, həll olunmamış problemlərin, ya da gələcək qorxularının yaratdığı bir təzyiq və ağırlıq hissidir.
Dilgirlik, sadəcə kədər və ya məyusluq deyil; daha çox daxili bir sarsıntı, ruhsal bir narahatlıqdır. "Ürəyisınıqlıq" ifadəsi bu duyğunun dərinliyini və fiziki təsirini dəqiq şəkildə əks etdirir. Dilgirlik, insanın həyat enerjisini azaldır, hərəkət etmək qabiliyyətini məhdudlaşdırır və ümidsizliyə aparır. Bu vəziyyət, bəzən insanın özünü təcrid etməsinə, ətrafındakılarla ünsiyyətdən çəkinməsinə səbəb olur.
Köhnə Azərbaycan dilində geniş istifadə olunan "dilgirlik" sözü, müasir dilə nisbətən daha zəngin bir emosional rəng daşıyır. "İnciciklik", "dilxorluq" və "pərtlik" kimi sinonimləri də bu duyğunun fərqli nüanslarını vurğulayır. "İnciciklik" daha çox incimə və kədərdən doğan bir dilgirliyi, "dilxorluq" daha çox cansıxıcılıq və darıxdırıcı bir vəziyyəti, "pərtlik" isə qarışıqlıq və çaşqınlıqla müşayiət olunan bir dilgirliyi ifadə edir. Beləliklə, "dilgirlik" çoxcəhətli bir hissi təsvir edən köhnə və ifadəli bir sözdür.
Müasir Azərbaycan dilində "dilgirlik" sözü az işlənsə də, onun ifadə etdiyi duyğu hələ də aktualdır. Bu sözün mənasını dərk etmək, insan psixologiyasının incəliklərini daha yaxşı anlamaq və özümüz və ətrafımızdakı insanların ruhi halına daha həssas yanaşmaq üçün vacibdir.