Dilçilik (Dilşünaslıq): Dilçilik və ya dilşünaslıq, insan dilinin elmi öyrənilməsidir. Bu geniş sahə, dilin strukturunu, funksiyasını, mənşəyini, inkişafını və sosial kontekstindəki rolunu araşdırır. Sadəcə sözlərin mənasını öyrənməkdən çox daha çox şey əhatə edir. Dilçilik, müxtəlif səviyyələrdə, fonetikadan (səs strukturu), morfologiyadan (söz formaları), sintaksisdən (cümlə quruluşu), semantikadan (məna) və pragmatikadan (dil istifadəsinin kontekstu) tutmuş, sosiolingvistikaya (cəmiyyətdə dilin rolu), psixolingvistikaya (dil və düşüncənin əlaqəsi) və tarixi dilçiliyə (dillerin zaman içindəki dəyişməsi) qədər geniş bir spektr əhatə edir.
Dilçilər müxtəlif metodlar tətbiq edərək dilin sirrini açmağa çalışırlar. Bunlara dil nümunələrinin toplanması və təhlili, tarixi mətnlərin araşdırılması, kompüter modelləşdirməsi və eksperimentlər daxildir. Onların tədqiqatları, tərcümənin inkişafı, yeni dillərin yaradılması, sözlüklərin tərtibi, kompüter dillərinin hazırlanması, təhsil sistemlərinin təkmilləşdirilməsi və hətta məhkəmə proseslərində də istifadə olunur.
Dilşünaslığın tarixi qədim zamanlara gedib çıxır. Qədim yunan filosofları dilin təbiəti barədə düşünmüş, orta əsrlərdə isə dini mətnlərin təhlili əsas dilçilik araşdırmalarını formalaşdırmışdır. Müasir dilçilik isə 19-cu əsrdə elmi bir fənn kimi meydana çıxmış və 20-ci əsrdə sürətli inkişaf yaşamışdır. Bu gün dilçilik, dünyanın müxtəlif universitet və tədqiqat mərkəzlərində fəal şəkildə öyrənilir və tədqiq olunur, insan düşüncəsinin və cəmiyyətinin dərinliklərinə işıq salır.
Yekun olaraq, dilçilik sadəcə bir lüğət və qrammatika dərsindən daha çoxdur. Bu, insan təbiətinin, düşüncəsinin və sosial quruluşunun açarlarını ələ keçirməyə çalışan maraqlı və çoxşaxəli bir elm sahəsidir.