Dodaqucu sözü Azərbaycan dilində zərfi ifadə edir və əsasən hərəkətin ürəksiz, istəksiz, həvəssiz və ya laqeyd şəkildə yerinə yetirildiyini bildirir. Bu, sadəcə olaraq "səthi" bir hərəkət deyil, daha çox içdən gəlməyən, formal bir hərəkətə işarə edir. Sözün mənasını daha dəqiq anlamaq üçün "dodaq ucu ilə" ifadəsini də nəzərə almaq lazımdır. Dodaqların ucu ilə edilən hərəkətlər adətən zəif, qısa və tam olmur, eləcə də dodaqucu edilən hərəkətlər də daxildən gəlməyən, səthi, formal və qısa olur.
Misal olaraq, "dodaqucu salam vermək" ifadəsi şəxsin salamı ürəkdən gəlmədən, formal olaraq, soyuqluqla verdiyini göstərir. Salamın özü verilir, amma onun arxasında heç bir səmimiyyət, xoşməramlıq hiss edilmir. Bu, həm söhbət tərəfdaşının diqqətini cəlb etməyə, həm də məsafə saxlamağa çalışmağın bir yoludur.
Verilən misalda "Zeynəb dodaqucu gülümsəyib Rüstəm kişini süzdü" cümləsində Zeynəbin gülümsəməsinin səthi və səmimiyyətsiz olduğunu anlamaq mümkündür. O, sadəcə olaraq bir jest edir, əslində isə Rüstəmə qarşı soyuq və ya laqeyddir. Gülümsəməsi onun daxili hisslərini əks etdirmir, daha çox formal bir davranışdır. Beləliklə, "dodaqucu" sözü hərəkətin arxasındakı emosional və psixoloji məzmuna işıq salır.
Ümumiyyətlə, "dodaqucu" sözü Azərbaycan dilinin zənginliyini və incəliklərini göstərən ifadələrdəndir. O, hərəkətin zahiri görünüşü ilə daxili məzmunu arasındakı fərqi vurğulayaraq, söhbətin mənasını daha da dərinləşdirir.