Doğrusu sözü Azərbaycan dilində bir neçə mənada işlənir. Əsas mənası "həqiqətən", "əslində", "düzü" kimi başa düşülür və söhbət zamanı söylənən sözlərin doğru, həqiqi olduğunu vurğulayır. Bu, danışanın fikrinin obyektivliyini və dürüstlüyünü ifadə edir, hər hansı bir qeyri-dəqiqlikdən uzaqlaşmaq istəyini göstərir.
Sözün kökü "doğru" sözünə dayanır və "doğru" sözü öz növbəsində ədalət, düzlük, həqiqət kimi anlayışlarla sıx bağlıdır. Beləliklə, "doğrusu" sözü sadəcə bir faktı deyil, həm də danışanın bu fakta münasibətini, onun həqiqətə olan bağlılığını əks etdirir. Bu, söhbətə daha çox inam və etibar qatır.
Misal olaraq, verilən sitatda ("[Hacı Həsən:] Şeyxəna, doğrusu, mən övladdan yana bədbəxt olmuşam") "doğrusu" sözü Hacı Həsənin özünün subyektiv hiss və düşüncələrini deyil, obyektiv bir həqiqəti, özünün övladından yana bədbəxtliyini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Bu, onun sözlərinin ciddiyyətini və həqiqiliyini artırır.
Dilçilik baxımından "doğrusu" sözü, əslində, bir giriş sözü və ya əlavə söz kimi qəbul edilə bilər. Bu, əsas fikrin daha aydın və qabarıq şəkildə ifadə olunmasına kömək edir və məlumata inam əlavə edir. Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq bir qədər dəyişə bilsə də, ümumi mənası həmişə həqiqətə, dürüstlüyə yönəlir.
Nəticədə, "doğrusu" sözünün sadə görünüşünə baxmayaraq, nitqdəki funksiyası olduqca vacibdir. O, həm məlumatın həqiqiliyini vurğulayır, həm də danışanın sözlərinə inam yaradır. Sözün bu çox yönlü istifadəsini anlamaq, Azərbaycan dilinin incəliklərini dərk etmək üçün vacibdir.