Dördkünc sözü əsasən dörd tərəfi və dörd bucağı olan hər hansı bir həndəsi fiquru, əşyanı və ya sahəni ifadə edir. Bu, sadəcə "dördbucaqlı" demək deyil, daha çox həmin dördbucaqlının künclərinin düz, yəni 90 dərəcəlik bucaqlar təşkil etdiyini vurğulayır. Beləliklə, kvadrat və düzbucaqlı kimi fiqurlar dördküncün xüsusi halladır. Kvadratda bütün tərəflər bərabər, düzbucaqlıda isə qarşı-qarşıya duran tərəflər bərabərdir.
Dördkünc anlayışı yalnız riyaziyyatda deyil, həm də gündəlik həyatımızda geniş istifadə olunur. Məsələn, "dördkünc bina" deyəndə, binanın əsas fasadının dördbucaqlı formaya malik olduğunu nəzərdə tuturuq. Bu, binanın ümumi görünüşünün, memarlıq üslubunun və hətta funksionallığının təsvirinə kömək edir. Daha geniş mənada, dördkünc hər hansı bir dörd tərəfli və dörd bucaqlı cismin və ya ərazinin təsviri üçün istifadə edilə bilər. Məsələn, dördkünc bağça, dördkünc masa və s.
Tarix boyu dördkünc forma müxtəlif mədəniyyətlərdə müxtəlif simvolik mənalar daşıyıb. Məsələn, qədim Misirdə və digər mədəniyyətlərdə dördkünc yer kürəsinin, sabitliyin və quruluşun simvolu hesab olunmuşdur. Bu səbəbdən dördkünc formalar tez-tez məbədlərin, sarayların və digər əhəmiyyətli binaların tikintisində istifadə olunmuşdur. Beləliklə, "dördkünc" sadə bir həndəsi termin olmaqdan daha artıq mənaya malikdir.
Nizami Gəncəvinin tuncdan tökülmüş heykəlinin "yaşıl məhəccərli dördkünc bağçada" yerləşməsi barədə məlumat isə dördkünc formasının təbii gözəlliyi ilə birlikdə mədəni və tarixi bir kontekstdə necə istifadə edilə biləcəyini göstərir. Bu, bağçanın strukturunu, Nizami heykəlinin yerləşdiyi məkanı təsəvvür etməyimizə kömək edir.