Dulus sözü Azərbaycan dilində "saxsı qab qayıran usta" mənasını verir. Ancaq bu tərif, dulusun sənətinin zənginliyini və tarixini tam əks etdirmir. Dulusçuluq, sadəcə olaraq gil qablar hazırlamaq deyil, min illər boyu inkişaf etmiş, özünəməxsus texnikaları, bədii üslubları və mədəniyyətini əks etdirən bir sənətdir.
Dulusçular, torpaqdan, təbiətin bəxş etdiyi bu xammaldan, əlləri və ustalıqları ilə möcüzələr yaradırlar. Onlar gilə yalnız forma vermir, həyata can qatırlar. Hər bir qab, hər bir bəzək, ustaların qəlbinin təcəssümüdür, əməyin, səbrinin və yaradıcılığın nəticəsidir. Dulusun əməyi sadəcə bir qab hazırlamaq deyil, tarixin, mədəniyyətin, estetikanın əl işidir.
Misal olaraq, qədim Azərbaycan torpaqlarında tapılmış arxeoloji əşyalar, duluların əməyinin nə qədər qədim və zəngin olduğunu göstərir. Müxtəlif formalı, naxışlı və rəngli saxsı qablar, duluların sənətinin, estetik zövqünün və texniki bacarığının səviyyəsini nümayiş etdirir. Bu qablar sadəcə məişət əşyaları deyil, həm də o dövrün mədəniyyətini, həyat tərzinin əyani sübutlarıdır.
Nəhayət, Güllü obrazında verilən "məni Allah yaradıb, dəmirçi döyüb, yoxsa da dulus palçıqdan yoğurub?" sualı da dulusun rolunu vurğulayır. Bu sual, yaradılışın sirrini axtarışını, əşyanın mənşəyinin müxtəlif mümkünlüklərini və dulusun bu prosesdəki əhəmiyyətini əks etdirir. Beləliklə, dulus sadəcə bir sənətkar deyil, həm də yaradıcılığın, təbiətlə insan arasında körpünün simvoludur.