Dünyagir sözü ərəb dilindən "dünya" (دنیا) və fars dilindən "gir" (گیر) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. "Dünya" sözü məlum olduğu kimi, kainat, aləm mənasını verir, "gir" isə fars dilində "tutmaq", "ələ keçirmək", "sahib olmaq" və ya "bağlılıq" mənalarını əhatə edir. Beləliklə, dünyagir sözünün əsl mənası "dünyaya bağlı olan", "dünyaya yapışan", "dünyaya möhkəm sarılan" kimi təfsir edilə bilər.
Lüğətlərdə əsasən "tamahkar", "gözü doymaz", "xəsis" kimi mənfi mənaları ilə qeyd olunsa da, dünyagir anlayışı daha geniş bir spektr əhatə edir. Sadəcə maddi sərvətə hərisliklə deyil, həyatın bütün dünyəvi məqamlarına – şöhrətə, hakimiyyətə, nüfuz və prestijə olan həddən artıq bağlılığı ifadə edir. Bu bağlılıq o qədər güclüdür ki, insan özünün mənəvi dəyərlərini, əxlaqi prinsiplərini, hətta yaxınlarını belə qurban verməyə hazır olur. Dünyagirin qəlbi tamamilə dünya malına yönəlib, ruhən boş və quru qalır.
Köhnə ədəbiyyatımızda dünyagir termini tez-tez mənfi qəhrəmanları təsvir etmək üçün istifadə olunurdu. Bu, onların dünya həyatına olan həddən artıq bağlılığını və bu bağlılığın nəticələrini vurğulamaq üçün ədəbi bir vasitə idi. Ancaq günümüzdə də bu söz, həyatını tamamilə maddi məqsədlərə həsr etmiş, mənəviyyata laqeyd qalmış insanları təsvir etmək üçün işlədilir. Belə bir insanın əsas hədəfi var-dövlət toplamaq, mövqeyini möhkəmləndirmək, dünyəvi nəzərləri cəlb etməkdir.
Yekun olaraq, dünyagir sözü sadəcə "xəsis" və ya "tamahkar"dan daha çox, dünya həyatına olan aşırı bağlılıq, mənəviyyata laqeydlik və öz məqsədlərinə çatmaq üçün hər hansı bir vasitədən istifadə etməyə hazırlıq vəziyyətini ifadə edən daha mürəkkəb bir anlayışı ehtiva edir.