Gileyli sözü Azərbaycan dilində həm sifət, həm də zərf kimi işlənir və əsasən narazılıq, şikayət, incimə və ya kədərli bir vəziyyət ifadə edir. Sadəcə "narazı" və ya "şikayətçi" olmaqdan daha çox, gileylinin ifadə etdiyi duyğu daha dərin və çox zaman gizli bir incimə, sözsüz bir şikayətdir. Bu, açıq şikayətdən fərqli olaraq, daha çox içəridə yaşanan, bəzən xəfif bir qəzəb və ya məyusluqla müşayiət olunan bir haldır.
M. P. Vaqifin misrasında ("Oturuşu şirin, duruşu Leyli; Qəmzəsi öpməli, yarı gileyli") istifadə olunan "gileyli" sözü, bu duyğunun incəliyini və çox zaman özünü tam ifadə etməyən təbiətini gözəl şəkildə əks etdirir. Leyli kimi gözəl və şirin olan birinin "yarı gileyli" olması, onun inciməsinin və narazılığının nə qədər dərin və eyni zamanda nə qədər gizli olduğunu göstərir. Bu, tam bir qəzəb və ya açıq bir şikayət deyil, daha çox bir nəzərəçarpacaq dərəcədə incimə və ya həsrət hissidir.
Beləliklə, "gileyli" sadəcə "narazı" və ya "şikayətçi" olmaqdan daha artıq bir məna daşıyır. Bu söz, ədəbiyyatda duyğuların incəliklərini ifadə etmək üçün tez-tez istifadə olunan, zəngin bir mənaya malik bir sözdür. Onun ifadə etdiyi duyğu, səthin altındakı inciməni, gizli şikayəti, həm də bir az kədər və həsrəti özündə əks etdirir.