Gips (yun. γύψος - gypsos) – təbii halda ağ və ya sarımtıl rəngdə olan, kimyəvi tərkibi CaSO₄·2H₂O olan bir mineral növüdür. Adını qədim yunan dilindən götürən gips, əslində, hidratlı kalsium sulfatdır. Yəni, kalsium sulfat molekuluna iki su molekulu bağlıdır. Bu su molekullarının miqdarı və bağlanma şəkildə gipsin müxtəlif xüsusiyyətlərini müəyyən edir.
Gipsin ən geniş yayılmış tətbiqi tikinti sənayesindədir. Yandırıldıqdan və xırdalandıqdan sonra əldə edilən gips tozu, suya qarışdırıldıqda bərkiyərək möhkəm bir material əmələ gətirir. Bu xüsusiyyət sayəsində gips, divarların, tavanların və digər səthlərin örtülməsində, habelə müxtəlif tikinti elementlərinin hazırlanmasında geniş istifadə olunur. Həmçinin, gips əsaslı materiallar yaxşı səs və istilik izolyasiya xüsusiyyətlərinə malikdir.
Gips, həm də heykəltəraşlıqda çox önəmli bir materialdır. Onun işlənməsinin asanlığı, bərkimə sürəti və detal vermə imkanları heykəltəraşlar tərəfindən yüksək qiymətləndirilir. Qədim dövrlərdən bəri heykəllərin, bəzək əşyalarının və digər sənət əsərlərinin yaradılmasında gipsdən istifadə olunur. Hətta, hazırda da ənənəvi və müasir heykəltəraşlıq sənətində gips əvəzedilməz material olaraq qalır.
Tibbdə, xüsusilə cərrahlıqda gipsdən sınıqların fiksasiyası üçün geniş istifadə olunur. Sınıq ətrafına qoyulan gips bandajı, sümüyün düzgün birləşməsinə və sağalmasına kömək edir. Gipsin tibbdəki istifadəsi onun bioloji uyğunluğu və nisbətən ucuz olması ilə əlaqədardır. Lakin, müasir tibbdə gipsin bəzi məhdudiyyətləri nəzərə alınaraq, daha müasir materiallar da tətbiq olunur.
Ümumilikdə, gips təbiətin verdiyi qiymətli bir hədiyyədir ki, inşaat, sənət və tibb kimi müxtəlif sahələrdə geniş tətbiqini tapmışdır. Onun çox yönlü və faydalı xüsusiyyətləri onu insan həyatının müxtəlif sahələrində əvəzolunmaz edir.