Gopçuluq (is. dan.): Mübaliğə ilə danışmaq xüsusiyyəti, bir şeyi şişirtmə, həqiqətdən də böyük göstərmə, həddən artıq bəzəmə, yüksəltmə hərəkətidir. Gopçuluq, söhbətə əlavə rəng qatmaq, diqqət çəkmək və ya təsir gücünü artırmaq məqsədilə istifadə olunan bir üslubdur. Ancaq həqiqətə uyğun gəlməyən, əslində olmayan şeyləri varmış kimi təsvir etməyi əhatə edir. Bu, həm şifahi, həm də yazılı nitqdə özünü göstərə bilər.
Gopçuluq, müəyyən kontekstlərdə zarafat və ya yumor məqsədilə də istifadə oluna bilər. Məsələn, dostlar arasında əyləncəli bir hekayəni daha maraqlı etmək üçün gopçuluqdan istifadə olunması qəbul edilə bilər. Lakin ciddi məsələlərdə və ya rəsmi mühitdə gopçuluq etibarsızlığa və inamsızlığa səbəb ola bilər. Çünki həqiqəti təhrif etmək və ya gizlətmək məqsədilə istifadə olunan bir vasitə kimi qəbul edilir.
Misal olaraq, "Balıq o qədər böyük idi ki, iki nəfər çətinliklə qaldıra bilərdi" cümləsində balığın ölçüsünün mübaliğə ilə təsvir olunması gopçuluq nümunəsidir. Xüsusilə də, "Xankişi: Gopçuluq yaraşmır heç igidlərə" misalında olduğu kimi, gopçuluq bəzən ciddi bir qınama və ya tənqid kimi istifadə olunur. Bu cümlə, igidlərin həqiqəti danışmalı, dürüst və etibarlı olmalı olduğunu vurğulayır. Gopçuluğun əxlaqi cəhətdən məqbul olub-olmaması istifadə edilən kontekstdən və niyyətdən asılıdır.
Yekunda, gopçuluq, bir dil fenomeni olaraq həm müsbət, həm də mənfi mənada istifadə oluna bilər. Onun effektivliyi və məqbulluğu istifadə edilən vəziyyətə və məqsədə bağlıdır. Həqiqəti təhrif etməkdən çəkinmək həmişə daha yaxşıdır.