Götürəçilik, əsasən kənd təsərrüfatında, xüsusilə də əkinçilikdə işlədilən bir əmək təşkili üsuludur. Bu üsul, müəyyən bir ərazinin (tarlanın, bağın və s.) becərilməsi, əkilməsi, yığılması kimi işlərinin müəyyən bir götürə (məhsulun müəyyən hissəsi) əsasında yerinə yetirilməsini nəzərdə tutur. Yəni, işçi (və ya işçi qrupu) öz əməyinin müqabilində əldə olunan məhsulun müəyyən bir hissəsini alır.
Götürəçilikdə işin miqdarı və keyfiyyəti götürənin miqdarı ilə birbaşa bağlıdır. İşçi daha çox çalışsa və keyfiyyətli iş görərsə, daha çox məhsul əldə edəcək və nəticədə daha çox götürə alacaq. Bu, işçilərdə məhsuldarlığı artırmağa və keyfiyyətli işə təşviq edir. Götürənin miqdarı əvvəlcədən razılaşdırılır və tərəflər arasında müqavilə şəklində rəsmiləşdirilə bilər.
Tarixən götürəçilik kənd təsərrüfatında geniş yayılmış əmək təşkili üsuludur. Xüsusilə torpaq mülkiyyətinin xırda parçalanmış olduğu və kapitalın məhdud olduğu dövrlərdə geniş tətbiq olunmuşdur. Götürəçilik, işəgötürən üçün əmək xərclərini azaltmağa, işçi üçün isə özünəməxsus işgüzarlıq fəaliyyəti qurmağa imkan verirdi. Müasir dövrdə götürəçilik, daha çox kiçik miqyaslı kənd təsərrüfatı fəaliyyətlərində, ailə təsərrüfatlarında və ya xüsusi sifariş əsasında işlərin görülməsində müşahidə olunur.
Götürəçiliyin müsbət cəhətləri ilə yanaşı, mənfi cəhətləri də vardır. Məsələn, götürənin miqdarının ədalətsiz müəyyən edilməsi, məhsulun keyfiyyətinə nəzarətin çətinliyi kimi problemlər yarana bilər. Bundan əlavə, götürəçilik sistemində işçilərin sosial təminatı məsələsi də aktual olaraq qalır. Ona görə də götürəçiliyin tətbiqi zamanı bu cür problemlərin qarşısının alınması üçün müəyyən tədbirlərin görülməsi zəruridir.