Gözucu zərfi, əsasən görmənin qısa və səthi olmasını, diqqətin tam yönəlmədiyini ifadə edir. Gözün kənar hissəsi ilə, sanki yanacaqdan, qısa bir baxışla baxmaq mənasını verir. "Quşbaxışı" və "ötəri" sözləri ilə sinonim kimi istifadə olunsa da, "gözucu" daha çox görmənin keyfiyyətinə, yəni diqqətin azlığından irəli gələn qısa və səthi bir baxışa işarə edir. "Quşbaxışı" daha geniş bir ərazini əhatə edən yuxarıdan baxışı, "ötəri" isə bir şeyin üstündən keçmə, toxunma mənasını da ehtiva edir. Beləliklə, "gözucu" bu ikisindən daha məhdud bir görmə sahəsini və diqqəti ifadə edir.
Məsələn, "gözucu baxmaq" ifadəsi, bir şeyə tam diqqət yetirmədən, təsadüfən və ya qısa müddətə baxmaq deməkdir. "Gözucu süzmək" isə bir şeyi diqqətlə deyil, sürətlə və səthi şəkildə nəzərdən keçirmək mənasını verir. Bu zaman baxılan obyekt tam şəkildə qavranılmır, yalnız ümumi bir təəssürat əldə edilir.
Misal cümləmizdəki "Qurbani gözucu onları gördü" ifadəsi, Qurbaninin onlara diqqətli baxmadığını, təsadüfən və ya çox qısa müddətə gördüyünü göstərir. Onları tam olaraq dərk etməsi, tanıması ehtimalı azdır. Bu mənada "gözucu" zərfi həm görmənin fiziki tərəfini (gözün kənar hissəsi ilə baxmaq), həm də psixoloji tərəfini (diqqətin azlığı, səthi qavrama) əks etdirir.
Ümumiyyətlə, "gözucu" zərfi Azərbaycan dilinin ifadəliliyini artıran, mənaları incə nüanslarla fərqləndirən zəngin söz ehtiyatının bir nümunəsidir. Onun istifadəsi mətnə özünəməxsus bir poetiklik və təsvirlilik qatır.