Gum-gum – tək qalmış bir söz olaraq, bir cismin digərinə dəyərək çıxardığı boğuq, dərin olmayan səsi ifadə edir. Bu səs, dəyən cisimlərin materialından, dəyilmə sürətindən və səth xüsusiyyətlərindən asılı olaraq, müxtəlif şiddətdə və tonlarda ola bilər. Məsələn, ağır bir qapının yumşaq bir divara dəyməsi və ya yağmur damlalarının üzərinə düşməsi ilə əmələ gələn səslər "gum-gum" səsi ilə ifadə oluna bilər.
Sözün "gumbuldamaq" fel ilə əlaqəsi onun dəyərək çıxarılan səsin təkrarlanan və davamlı xarakterini vurğulayır. "Gumbuldamaq" daha çox süni deyil, təbii bir səs için istifadə olunur – məsələn, yağmurun damcılarının üzərinə düşməsi və ya küləyin ağacların yarpaqlarını silkələməsi. "Gum-gum" isə daha çox bu səsin tək və ya qısa müddətli təsvirinə uyğundur.
Misal olaraq verilən cümlədə ("Yağmur alaçığın keçələrini gum-gum qamçılayırdı") "gum-gum" sözü yağış damlalarının alaçığın keçəl yerlərinə dəyərək çıxardığı zəif, boğuq və davamlı səsi təsvir edir. Bu, həm yağışın şiddətini, həm də alaçığın köhnəliyini və zədələnmişliyini oxucuya çatdırır. Sözün "qamçılayırdı" fel ilə birgə istifadəsi yağışın dəyməsini dinamik və təsirli şəkildə təsvir edir. Beləliklə, "gum-gum" sözü sadəcə bir səsi deyil, həm də ətraf mühitin vəziyyətinə dair bədii bir təsviri əks etdirir.