Gülləçi sözü, Azərbaycan dilinin köhnə dövrlərinə aid olan bir termindir. Müasir dövrdə az işlənsə də, tarixi mənbələr və ədəbiyyat nümunələrində rast gəlinir. Lüğətlərdə sadəcə "güllə qayıran və ya satan adam" kimi tərif olunsa da, bu tərif sözün zənginliyini tam əks etdirmir.
Əslində "gülləçi" sadəcə güllə satan bir tacir deyildi. O dövrün sosial və iqtisadi quruluşunu nəzərə alsaq, gülləçinin silah ticarəti ilə yanaşı, hərbi texnika və ya atəşli silahlar haqqında müəyyən biliyə də malik olması ehtimal olunur. Belə ki, güllənin keyfiyyətini təyin etmək, müxtəlif növ güllələrin xüsusiyyətlərini bilmək, hətta müştərilərə atəş silahlarının istifadəsi barədə məsləhət vermək onun vəzifələrinə daxil ola bilərdi.
Aşıq Ələsgərin "Özüm aşıq oldum, oğlum gülləçi" misalındakı istifadəsindən də göründüyü kimi, "gülləçi" peşəsi o dövr üçün müəyyən bir sosial statusu ifadə edirdi. Bu misal, oğlunun həyatını təmin etmək üçün təhlükəli olsa da, məsuliyyətli və maddi cəhətdən gəlirli bir peşə seçməsini göstərir. Beləliklə, "gülləçi" sözü sadə bir tərifə sığmayan, o dövrün sosial kontekstini əks etdirən daha geniş bir məna kəsb edir.
Müasir dilin zənginləşməsi və yeni terminlərin yaranması ilə "gülləçi" sözü istifadədən düşsə də, tarixi və ədəbi əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Bu sözün araşdırılması, keçmişin sosial həyatına və iqtisadi strukturuna daha dərindən baxa bilməyimizə imkan verir. Ona görə də, "gülləçi" sözünün sadəcə güllə satan adam kimi deyil, o dövrün sosial və iqtisadi kontekstini əks etdirən bir peşəkar kimi tədqiq edilməsi daha ədalətli olardı.