Gülümsünmək sözü, ümumi mənada "gülümsəmək" mənasını ifadə etsə də, Azərbaycan dilinin zənginliyi nəzərə alınaraq daha geniş və dəqiq bir şəkildə izah edilə bilər. Sadəcə dodaqların bir az qalxması ilə ifadə olunan passiv bir gülüş deyil, gözlərin də iştirak etdiyi, ürəkdən gələn, incə və xoş bir ifadədir. Gülümsəməkdən fərqli olaraq, gülümsünmək daha çox daxili bir sükunəti, rahatlığı və ya gizli bir sevinci əks etdirir. Sözün içərisinə hopan "sünmək" şəkilçisi də bu incə nüansı vurğulayır.
Misal olaraq, verilən cümlədə ("Buğac ananın munis çöhrəsini görəndə gülümsündü.") Buğacın anasının üzündəki şirinliyi, mehribanlığını görərək sərgilədiyi həmin daxili rahatlığı, sevinci ifadə edir. Bu, sadəcə bir anlıq dodaqların qalxması deyil, ruhun dərinliklərindən sızan xoş bir duyğunun ifadəsidir. Buğacın gülümsəməsi passiv deyil, anasının varlığına qarşı bilinən bir reaksiyadır.
Beləliklə, "gülümsünmək" sözü, sadə "gülümsəmək" mənasından daha dərin bir məna ehtiva edir. O, daxili səkinliyi, məmnuniyyəti, gizli bir sevinci və ya məhəbbəti ifadə edən daha incə, daha mənalı bir hərəkətdir.
Ədəbiyyatda istifadə edildikdə, "gülümsünmək" sözü yazıçının qəhrəmanının daxili dünyasına daha dərin nüfuz etmək, onun duyğularını daha incə şəkildə oxucuya çatdırmaq üçün mükəmməl bir vasitədir.