Gülüzar [fars. gül + ər. üzar] sözü, farsca "gül" və ərəbcə "üzar" (yer, məkan) sözlərindən əmələ gəlmiş bir birləşmədir. Əslində, "güllərin yeri", "güllər bağçası", "güllərlə dolu yer" mənalarını ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "güllər bağçası" kimi izah olunsa da, bu tərif sözün romantikliyini və poetik imkanlarını tam əks etdirmir.
Gülüzar, sadəcə bir bağ deyil, ətirli güllərin əzəmətli bir məkanıdır. Sözün özündə bir sehr, bir cazibə, bir dəbdəbə var. Təsəvvürünüzə gətirin: ətrafı min bir rəngli güllərlə örtülmüş, arıların vızıltısı və quşların nəğməsi ilə dolmuş, sərin bir bulağın cırcırama sədaları ilə müşayiət olunan bir məkan. İşte gülüzar məhz belə bir yerdir. Sözün poetik təsvirlərdə istifadəsi də bunun əyani sübutudur.
Gülüzar, şairlərin və yazıçıların ən çox sevdiyi metaforlardan biridir. Onlar gülüzara sevginin, gözəlliyin, cənnətin və ya hətta ilahi bir qüvvənin simvolu kimi yanaşırlar. Məsələn, sevgilisinə "gülüzarım" deyən bir şair, onun gözəlliyinə və cazibəsinə heyranlığını ifadə edir. Gülüzar həmçinin, ruhun sülhü və rahatlığının simvolu kimi də qəbul edilə bilər.
Qısacası, gülüzar sadə bir "güllər bağçası" deyil. Bu, ətirli güllərlə dolu, romantik və poetik bir məkan, sevgi, gözəllik və sülhün simvolu olan, şairlərin və yazıçıların əsərlərində tez-tez rast gəlinən, təsəvvürləri oxşayan və duyğuları qızışdıran bir anlayışdır.