Gülüzlü sifəti, gözəllik və zərifliyin simvolu olan bir təsvirdir. Azərbaycan dilinin zəngin ifadə vasitələrindən biri olan bu söz, sadəcə "gözəl" deməkdən daha çox şey ifadə edir. "Gülüzlü" sözü, üzün təravətini, təbii gözəlliyini, gül kimi təmiz və parlaq olmasını vurğulayır. Gözəllik anlayışına, daxili harmoniyanın və təmizliyin də əlavə edilməsini təmin edərək, sadəcə xarici görünüşdən daha dərin bir məna daşıyır.
Misal olaraq, "göy üzünü bəzəyən parlaq ulduzlar; yer üzünü bəzəyən gülüzlü qızlar" cümləsində göyün ulduzlarla bəzənməsi, yer üzünün isə gülüzlü qızlarla bəzənməsi arasında poetik bir müqayisə qurulur. Bu müqayisə, "gülüzlü" qızların, göy üzündəki parlaq ulduzlar qədər gözəl və cəlbedici olduqlarını, təbiətin gözəlliyi ilə rəqabət edə biləcək dərəcədə cazibədar olduqlarını göstərir. Sözün yaratdığı bu poetik təsir, onun dilin ifadə imkanlarını necə zənginləşdirdiyini açıq şəkildə nümayiş etdirir.
Gülüzlü sözü, ədəbiyyatda tez-tez işlədilən bir epitet olub, şairlər və yazıçıların əsərlərinə xüsusi bir gözəllik və incəlik qatır. Bu sözün istifadəsi, əsərin ümumi atmosferini daha romantik və poetik edir. Sadəcə bir sifət olaraq deyil, mənalı bir bədii vasitə kimi də fəaliyyət göstərir.
Ümumiyyətlə, "gülüzlü" sözü Azərbaycan dilində gözəllik və zəriflik təsvirində istifadə edilən ən incə və ifadəli sözlərdən biridir. Onun sadəliyi ilə yanaşı, ifadə gücü, onu unikal və əvəzedilməz edir.