Haqsızlıq sözü, ədalət və haqqın pozulması, haqqın yerinə yetirilməməsi və ya ədalətli davranışın olmaması mənasını verir. Bu, sadəcə bir qanun pozuntusundan daha çox, əxlaqi və mənəvi bir anlayışı əhatə edir. Haqsızlığın əsasında güc tənqidi, ayrıseçkilik, haqsız üstünlük, qərəz və ya sadəcə olaraq empati və anlayış çatışmazlığı ola bilər.
Haqsızlıq, müxtəlif formalarda özünü göstərə bilər: məsələn, qanun önündə bərabərliyin olmaması (hüquqi haqsızlıq), əmək haqqının ədalətsiz bölüşdürülməsi (iqtisadi haqsızlıq), ictimai həyatda ayrıseçkilik (sosial haqsızlıq), şəxsi münasibətlərdə ədalətsiz davranış (şəxsi haqsızlıq) və s. Hər bir halda, haqsızlığın qurbanı olan şəxs, ədalətsiz davranışa məruz qalır və haqqının tapdalamasına şahid olur.
Nəbin kiçik yaşlarından haqsızlığı sevməməsi, onun ədalət duyğusunun erkən yaşlarda formalaşdığını və haqsızlığın ona mənfi təsir etdiyini göstərir. Bu, həm də onun gələcək həyatında ədalət mübarizəsi aparma ehtimalını artırır. Çünki haqsızlığa qarşı həssaslıq, ədalətli bir cəmiyyət qurmaq üçün mühüm bir şərtdir.
Haqsızlığın təzahür formalarının müxtəlifliyi və genişliyi, bu anlayışın mürəkkəbliyini vurğulayır. Onun müəyyən edilməsi və aradan qaldırılması üçün həm qanunların, həm də insanların əxlaqi və mənəvi prinsiplərinə əsaslanmaq lazımdır. Haqsızlıqla mübarizə, daha ədalətli və insanpərvər bir dünya yaratmaq üçün davam edən bir mübarizədir.