Hamamçı sözü, köhnə Azərbaycan dilində, hamamın sahibi və ya icarəçisini ifadə edirdi. Bu, sadəcə bir iş adamı deyil, həm də hamam mədəniyyətinin əsas simalarından biri idi. Hamamçılar, sadəcə binanın və avadanlığın sahibi olmaqla yanaşı, hamamın təmizliyindən, suyun qızdırılmasından və müştərilərə xidmətin düzgün təşkilindən də məsul idilər. Onlar hamamın işləməsi üçün lazım olan bütün bacarıqlara, eləcə də müştərilərlə ünsiyyət qurmaq bacarığına malik olmalı idilər.
Çox güman ki, hamamçıların peşəkarlığı nəsildən-nəslə ötürülürdü. Belə ki, hamamın işləmə mexanizmini, suyun təmizliyini, istiliyinin tənzimlənməsini və digər incəlikləri yalnız təcrübə yolu ilə öyrənmək mümkün idi. Hamamçı, sadəcə bir işçi deyil, həm də bir sənətkar idi.
Verilən misalda ("Usta Ağabalanın səsinə hamamçı dik atılıb, az qaldı ocağın üstündə qaynayan pitini töksün… Çəmənzəmi") hamamçının qəzəbli və tez reaksiya verən biri kimi təsvir olunması, onların hamamda qaynanan işlərin və gərgin vəziyyətlərin bir hissəsi olduğunu göstərir. Bu cür təsvirlər, hamamçının sadəcə bir iş adamı deyil, həm də hamamın həyatında fəal rol oynayan bir şəxs olduğunu əks etdirir.
Ümumiyyətlə, "Hamamçı" sözü arxasında sadəcə bir peşənin deyil, zəngin bir tarix, mədəniyyət və sosial münasibətlər sistemi dayanır. Bu söz, köhnə Azərbaycan həyatının maraqlı və əhəmiyyətli bir tərəfini əks etdirir.