Hamar (farsca mənşəli) sifəti, əsasən səthlərin xarakterini təsvir edərkən istifadə olunur. Sözün əsas mənası, bir səthin girinti və çıxıntı, kələ-kötürlük və ya qeyri-bərabərlikdən azad, düz və hamar olmasını bildirir. Bu, gözlə görünən və ya toxunmaqla hiss edilən bir xüsusiyyətdir.
Daha geniş mənada, "hamar" sözü yalnız fiziki səthlər üçün deyil, həm də metaforik mənalarda da istifadə oluna bilər. Məsələn, "hamar danışıq", "hamar münasibət" və ya "hamar iş prosesi" ifadələrində "hamar" sözü maneəsizliyi, asanlığı və problemlərdən azadlığı ifadə edir. Bu kontekstdə, "hamar" mürəkkəbliyin olmamasını, hər şeyin asanlıqla və maneəsiz getməsini təsvir edir.
Maraqlı bir məqam odur ki, "hamar" sözü, səthin mütləq düz olması demək deyil. Məsələn, hamar bir daş, mükəmməl düz bir səthə sahib olmaya da bilər, ancaq kələ-kötürü olmayan, toxunduqda rahat hiss edilən bir səthə malikdir. Beləliklə, "hamarlıq" anlayışı müəyyən bir dərəcədə subyektiv də ola bilər və səthin xarakterini hiss edən şəxsin qavrayışından asılıdır.
Misallar: Hamar daş səthi günəş işığını əks etdirir. Hamar asfalt yol sürətli hərəkət üçün idealdır. Hamar danışıq qarşı tərəfi sakitləşdirir. Onların arasındakı münasibətlər həmişə hamar olmayıb.