Heyvərə sözü Azərbaycan dilində kobudluq, tərbiyəsizlik və ləyaqətsizlik kimi mənfi xüsusiyyətləri ifadə edən bir sifət və isimdir. Lüğətlərdəki "kobud, qanmaz, ləyaqətsiz, tərbiyəsiz, ədəbsiz, zırrama, ağzıyava, ağzıpozuq" kimi təriflər bu sözün əhatə etdiyi geniş məna çalarlarını göstərir. Ancaq bu təriflər heyvərənin ifadə etdiyi duyğunu tam əks etdirməyə yetərli deyil.
Heyvərəlik sadəcə kobudluqdan daha çoxdur. O, dərin bir hörmətsizlik və başqasına qarşı aşağılayıcı münasibət ifadə edir. Heyvərə insan özünü başqalarından üstün tutar, onların hisslərinə və ləyaqətinə hörmətsiz yanaşar. Sözündə və hərəkətində qeyri-ədəbi ifadələr, təhqirlər və həddən artıq kobudluq öz əksini tapar. Həm də heyvərəlik özbaşınalıq, qanunsuzluq və cəzasızlıq hissi ilə müşayiət oluna bilər.
Bir insanı heyvərə adlandırmaq onun yalnız kobud olduğunu deyil, eyni zamanda ictimai normaları pozan, əxlaqsız və ədəbsiz olduğunu bildirir. Bu sözü istifadə edərkən, onun ağır bir ittiham olduğunu unutmaq olmaz. Heyvərəlik cəmiyyətdə qəbul edilməyən davranış nümunəsidir və belə davranışlar cəmiyyətin sağlam inkişafına mane olur.
Tarixi kontekstdə baxdıqda, "heyvərə" sözünün istifadəsi konkret sosial və mədəni şəraitlə bağlı ola bilər. Hər hansı bir dövr və cəmiyyətdə "heyvərə" hesab edilən davranışlar başqa bir dövr və ya cəmiyyətdə fərqli qiymətləndirilə bilər. Buna görə də, bu sözü istifadə edərkən mədəni kontekstə diqqət yetirmək vacibdir.